Tęsknota, a czy jest za czym?

Czemu po tak długim czasie nadal tęskni się za tym jedynym? Czy go można w ogóle nazwać 'tym jedynym'? Sama już nie wiem jak jest i nie wiem czego chcę. niby zranił mnie tak bardzo ale ja nadal tęsknie. Zapominałam o tym zwykle przez szarość dnia, nadmiar obowiązków i pośpiech, ale to wraca. Najczęściej w wieczory kiedy mam trochę wolnego i mogę spokojnie usiąść przed komputerem. Poznałam go już prawie dwa lata temu. Na początku lutego będą dwa lata... Kiedy przypominam sobie o tym dniu na moich ustach pojawia się uśmiech. Przez długi czas byliśmy przyjaciółmi. W naszą pierwszą 'rocznicę' pomimo, że nie byliśmy parą on sprawił, że poczułam się wyjątkowa. Wielki bukiet kwiatów, którego się nie spodziewałam, a później rozmowy do późna i oglądanie filmów.. jest co wspominać. I nawet jeśli tylko sie przyjaźniliśmy czułam się doceniania. Nie potrzebowałam, aby darzył mnie miłości taką jaką mężczyzna darzy kobietę. Wystarczyły długie rozmowy i zaufania. A teraz? Teraz już go nie ma. Nie ma tego co nas łączyło, tego zrozumienia, więzi. Jestem tylko ja i on tam gdzieś daleko. Może w Polsce, a może już w Norwegii. Wspomnienia to jedyne co mi zostało i w takie wieczory jak dziś potrafią ranić najbardziej. Próbowałam już zapełnić tą pustkę po najlepszym przyjacielu innymi osobami, chłopakami, którzy też mieli być przyjaciółmi. ale się nie udawało. Nie ważne jak bardzo oboje się staraliśmy to nie było to samo co czułam będąc przy nim. Totalna swoboda, zrozumienie, zaufanie. W połączeniu z siłą mężczyzny, który nie myśli o tobie tylko i wyłącznie jako o przedmiocie pożądanie, staje sie czymś cudownym. Może jeszcze kiedyś go spotkam ale co wtedy? Będziemy udawać, że się nie znamy i przejdziemy obok siebie obojętnie czy może powspominamy dawne czasy? Może lepiej by było gdybyśmy się nigdy nie poznali..